K |
Krom en simpla kaj facile komprenebla maniero ebligi al memlernantoj perfektigxi en nia lingvo kaj penetri en gxian spiriton, tiu cxi libro celas forigi ankaux la mankon de lernolibro por la dauxrigaj kaj perfektigaj kursoj.
Dum mia multjara instruista agado en Svedlando, Norvegio kaj Cxehxoslovakio mi kutimis dividi la lecionojn de miaj dauxrigaj kursoj je diversaj partoj (konversacio, gramatiko, legado kaj tradukado kune kun gramatika kaj vortara analizo, kantado, ludoj ktp.), dedicxante al cxiu el ili certan parton de la leciono. Tiamaniere la lecionoj farigxas variaj, viglaj kaj interesaj, dum monotoneco estas la plej granda malamiko de la lernado.
Por ekzerci pens- kaj parolkapablon en Esperanto, la cxefa parto de la leciono estas konversacio kaj dialogoj inter la instruisto kaj lernantoj; ankaux inter la lernantoj mem, sed cxiam sub la kontrolo kaj gvidado de la instruisto. Jen kelkaj utilaj temoj por tio: hejmo, familio, lernejo, mebloj, vestoj, profesioj, urbo kaj kamparo, sezonoj, bestoj, fruktoj k.t.p. Tre utile estas priparoli ankaux bildojn kaj eksterlandan (ekz. kongresan) vojagxon. Plej facile la konversacio funkcias tiel, ke la instruisto prezentas al la lernantoj bone pripensitajn kaj facile respondeblajn demandojn, kiujn la lastaj respondas unuope aux hxore. Per tiaj interparoladoj, kiujn la instruisto fundamente pripensas antaux la leciono, prefere ecx skribe antauxpreparas, oni havas bonan okazon ankaux por lernado de novaj vortoj.
Dum la interparolado oni ofte tute spontane venas al diversaj gramatikaj problemoj, kiujn la instruisto klarigas dum la gramatika parto de la leciono, samtempe uzante la okazon ankaux por sistema pritraktado de la lingvokonstruo.
Nun sekvas legado de speciale elektitaj tekstoj, ilia tradukado kaj analizado. Cxe tio la instruisto lasas al la lernantoj lauxeble multe da memstareco, sed cxiam helpante, kiam estas necese, korektante cxiujn erarojn kaj klarigante la novajxojn. Por la legado oni povas uzi la ekzercojn de tiu cxi libro, kiuj estas tiel verkitaj, ke cxiu el ili pritraktas certan gramatikajxon, aux oni povas uzi tute apartan legolibron, ekz. «La verda koro» de Baghy, «Karlo» de Privat, «Infanoj en Torento» de Engholm, «Trans la Fabeloceano» de Szilagyi k.t.p.
La lecionojn oni povas komenci kaj fini per komuna kantado, kaj ecx diversajn ludojn oni povas arangxi dum aux post la lecionoj, uzante dum ili nur Esperanton. Por iu leciono estas rekomendinde enscenigi ankaux komedieton, prezentatan de la lernantoj, kaj arangxi komunan diskutadon pri iu interesa kaj aktuala temo.
Aparta zorgo de la instruisto estas tio, ke jam de la komenco cxiuj gekursanoj ekkorespondu kun eksterlandanoj, kaj ke iu bona Esperanta gazeto cxiam estu havebla. Por sproni la intereson kaj entuziasmon de siaj gelernantoj, li ne forgesu de tempo al tempo informi ilin pri la lastaj sukcesoj de Esperanto en- kaj eksterlande.
Dum la tuta kurso oni uzu Esperanton lauxeble multe -- ne la gepatran lingvon, cxar oni kunvenas ja ne por lerni kaj ekzerci gxin, sed Esperanton! Komence tio eble ne estas facila, sed baldaux cxiuj alkutimigas. Nur la gramatikaj klarigoj okazu en la gepatra lingvo, por ke oni plene kaj gxuste komprenu ilin.
K |
TTTejestro: Jurij Finkel (yura@mv.ru). | 22-jan-99 |